Sieroca dola

Spotykamy się co roku
chcę zapytać co do wzroku
zwłaszcza gdy się zdenerwujesz
to nad okiem nie panujesz

powiem tobie jak się dowiesz
mam nadzieję nie rozpowiesz

tik pozostał po przeżyciach
każdy ma coś do ukrycia
nastolatką wtedy byłam
gdy nas mama opuściła

długo ciężko chorowała
zanim z nami się rozstała

widok śmierci tak mnie przeszył
nikt nas wtedy nie pocieszył
usiedliśmy biedne dziadki
wokół śpiącej swojej matki

ojciec pierwszy może w niebie
teraz żonę wziął do siebie

gdy zamglone płaczem oczy
nic nie spały tamtej nocy
podnieśliśmy wzrok do nieba
chociaż jej nic nie dolega

nam wszystkiego było trzeba
a najbardziej chyba chleba

dzieci takie niedojrzałe
zatrwożyłam się o małe
czuły mocno więź ze sobą
lecz bezradne nic nie mogą

nie ma bliskich i nikogo
wyglądało bardzo srogo


jakaś dłoń nas stąd zabrała
i po domach rozdzielała
cios to znowu w moje serce
rozdzieleni w poniewierce

dzisiaj jestem urządzona
wojna moja zakończona

odnalazłam swoje bratki
bądź spokojna duszo matki
mamo jestem ich ostoją
zastąpiłam rolę twoją

koleżanki twarz jaśnieje
dziwnym blaskiem promienieje

mnie opowieść ta wzruszyła
jesteś piękna moja miła
w duszy sercu w całej sobie
napisałem wiersz o tobie

autor

Art123

Napisany: 2018-03-18 Dodano: 2018-03-18 09:14:34

Ten wiersz przeczytano 908 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie