Sierpniowe dziewczyny
W rocznicę Powstania Warszawskiego
Te dziewczyny o makijaż nie zadbały,
o modną suknię ,biżuterię,lekkość kroku.
Pierwszego sierpnia runął im świat cały.
Dostały dym,świszczące kule,ogień wokół.
Dziś mają sny,wspomnienia,
bo napewno pamiętają,
choć dni okrutne już minęły bezpowrotnie
Tylko niekiedy polskie flagi powiewają
pierwszego sierpnia,przez dzień cały
w którymś oknie.
Flaga w oknie mojego młodego sąsiada była moją inspiracją.To dzięki niemu powstał ten wiersz.
Komentarze (21)
Podpisuję się pod słowami smutnej...Pozdrawiam.
wzruszający pieknie pozdrawiam :)
Wiem,że masz przeżycia które nie zamaże czas i choćby
wywieszenie flagi, czy gest sąsiada daje Ci poczucie
złożonego hołdu tym którzy zasłużyli a coraz mnie
pisze sie o nich.Pozdrawiam wspaniały wiersz.
Pięknie oddałaś kontrast miękkiej kobiecości i
twardych realiów tamtego czasu..
Dobrze, że młodzi też pamiętają...
Mnie juz sam tytul wzruszyl.
Pozdrawiam serdecznie:)
Dramatyczne są to wspomnienia. Ale dobrze, że choć
mała część społeczeństwa o nich pamięta. Pozdrawiam