Sigur ros2

Kolejna dedykacja dla tragicznie zmarłej mojej przyjaciółki Mai.

wstęp:
cisza....
Pustka...
Ból....
łzy...
chłód...
osamotnienie...
droga...
dom...
życie...
które nigdy już nie będzie takie samo..
które nigdy nie będzie...
Kiedy brakuje w nim nam ciebie..
twojego uśmiechu , słów , nadziei , głosu i ciepła które emanowało od ciebie.
Odeszłaś tak naglę
Pozostawiając po sobie pustkę
zamilkłaś ... do nas .
zabierając ze sobą wszytko to co mogłaś zabrać .
zawszę pozostaniesz niewinna , delikatna i czysta jak róża.
Wiec iż Nasze łzy już nigdy nie wyschną...
W Pamięci naszej na zawszę pozostaniesz żywa.
Jak wiosna radosna i ciepła...
Oraz kwitnąca
jak piękny , nieskalany kwiat który nigdy nie zwiędnie bo jego silą jest miłość ,
bo miłością się go podlewa.
Swe serce i modlitwy wznosimy ku górze
Ku Ojcu naszemu
i kierujemy nasze prośby
aby Bóg miał ciebie i nas w swojej opiece
Gdy patrzymy w niebo wiemy że ci nic ci nie grozi i jesteś bezpieczna.
I spoglądasz na nas czasem ukradkiem.
Jesienią jesteś wiatrem ,
zimą płatkiem śniegu , wiosną polnym kwiatem
a latem promykami słońca...

autor

Philip Lubarski

Napisany: 2013-12-20 Dodano: 2013-12-20 19:51:33

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie