Siódme piętro

Wiersz nie o mojej sytuacji...

Siódme piętro
Krwią zalane ściany
Niewinne małe dziecko
Ojciec znów pijany...

Kolejna awantura
Przemoc, krzyki, gwałty
Dziecko leży w kącie
Płacz matki zza ściany...

Małe, brudne mieszkanie
Głucha, zapomniana twierdza
Nikt nie słyszy wołania
Nikt nigdy nie pomaga...

A tam dziecko całe sine,
Brudne i spuchnięte
Krzyczy, płacze, błaga
Gdy ojciec znów pas ściąga
I swą męskość wystawia...

A tam matka bezradna,
Wzywa anioły, prosi Boga
By ta męczarnia się wreszcie skończyła...

I tak już kilka lat
Non stop tortury i ten ojciec- kat
Lecz nikt zauważyć tego nie chce
Bo co jak ten kat zrobi coś i Wam?!

Ah naiwni, tchórzliwi,
W którym Wy świecie żyjecie
Rozejrzyjcie się wokoło
I dziękujcie za spokój,
Który szczęściarze macie...

Czemu, aż tak wiele takich rodzin jest na tym świecie...no czemu?!:(...

autor

Tęcza

Napisany: 2005-02-25 Dodano: 2005-02-25 22:41:53

Ten wiersz przeczytano 354 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie