Siostry
Jesteśmy obie tak jesienne.
W rudościach bardzo ci do twarzy.
Mnie czas powplatał nitki srebrne.
Obie lubimy przecież marzyć.
Układasz wszędzie ornamenty.
Tyle witraży szczerozłotych.
Amarantowy akcent wpięty.
A ja do wiersza wkładam ochry.
Pomiędzy wersy szelest wbiegł mi.
Niech tu zostanie. Na odchodne,
twoją symfonią się rozdźwięczy.
Miłość do piękna - w tym podobne.
autor
magda*
Dodano: 2017-10-14 10:59:12
Ten wiersz przeczytano 1019 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Obydwie siostry już trochę urosły. Jedna bliżej zimy,
druga powyżej wiosny...
Fajny wiersz. Pozdrawiam. Miłej soboty....
Ładny wiersz :)
Pozdrawiam.
Bardzo dojrzały i nastrojowy. pzdr
Jesienna Magdo, czy mieszkasz w Raju,
czy gdzieś pod lasem, tam na rozstaju.
bardzo ładny wiersz
kobieta jak jesien, jesien jak kobieta,
podoba mi sie wiersz
i puenta,
bardzo nam do twarzy - skoro obie?
na odchodne - czytam sobie,
z przecinkiem po odchodne,
pozdrawiam:)
Obie Panie w pięknej krasie...i z Obiema, pożyć da
się...
pozdrawiam ciepło, pa
Śliczny wiersz, Magdo*...
Przypomniałaś mi mój "ruda siostra".
Słonecznego dnia:-)
Slicznie Madziu... - Piekne Siostry! -z miłością do
piękna - wjesieni, ze srebrnymi nitkami - jak z babim
latem - można się zakochać. Jesień raz w roku, a tyle
pięknych iskier w Twoich wierszach. - Rude jest
piękne!
Pozdrawiam serdecznie:))
Jesień jest bardzo uwierszona.
Madzia sypiesz wierszami o jesieni jak z
rękawa...dodam, że pięknymi wierszami:) miłego dzionka
Piękny wiersz, Madziu.
Zabarwiłaś pieknie 2 znaczenia jesieni.
Pozdrawiam :)