Siste, viator!

Podróznikom i tym, którzy mają swoją Drogę

Czymże jest szczęście, bezdomny wędrowcze?
Nie mający portu, statku ni załogi
Odebrano ci żagle, zabrano wiatr żywy
Dryfujesz na tratwie, a zwiesz ją
"Nadzieja"
Czymże nadzieja, biedny podróżniku?
Będący bosym, zmarzniętym wagabundą
. Na plecach worek, w worku zaś drobiazgi
Na samym dnie jeden - może najcenniejszy
Mała drobinka nazywana
"Wiara"
A czymże jest wiara, znużony pielgrzymie?
Na swą świętą górę idący wytrwale
Masz tylko laskę. Na lasce latarnia
Która swym blaskiem innych też prowadzi
Mały płomyczek, nazywany
"Miłość"

autor

Alquana

Dodano: 2004-12-17 15:15:20

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie