skala
gdybym mógł
podarowałbym ci kosmos
zamknięty w perle
taki naszyjnik
godny twojego serca
ale wystarczyć musi
wieczny pocałunek
który składam w rozwidleniu
boskich piersi
autor
Pasjans
Dodano: 2024-01-07 01:37:41
Ten wiersz przeczytano 773 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Poezja.
Miłej niedzieli :)
Jeden taki pocałunek więcej wart od pereł...Pozdrawiam
ciepło i życzę wszystkiego dobrego w Nowym Roku :)
Namiętny pocałunek na zawsze
jest miłością jego życia
Pozdrawiam cieplutko:)
Po przeczytaniu wiersz skojarzył mi się z obrazem
"Kobieta z perłą" Jana Vermeera.
Przepiękna liryczna poezja!
Zachwyca!
Ostatnia strofa genialna.
On chce jej podarować wszechświat zamknięty w jednej
perle, w momencie, gdy to ona oddaje mu ziemskie
piękno... zaklęte "w rozwidleniu boskich piersi".
Myślę, że gdyby mógł... podarowałby jej tę perłę
tylko, że trudno jest pięknu podarować piękno.
Ten zmysłowy... przepełniony czułością, zachwytem,
oddaniem pocałunek myślę, że wystarczy...
Piękno zostało docenione.
Miłość to najpiękniejszy dar!
Serdeczności przesyłam
kosmiczna miłość.
Wolny wiersz, to i całować wolno wszędzie i zawsze.
Ciekawy sposób wyrażenia miłości.
(+)
I wystarczy...
Chociaz po takim pocalunku mozna odleciec, nawet w
'kosmos'.
Wymownie.
Pozdrawiam serdecznie. :)
Krótko ale mocno. Niepotrzebne klejnoty tylko takie
właśnie pocałunki