Skarby w muszlach CZASU…
Jesteś tym ptakiem szafirowym,
co w moich dłoniach skrył marzenia,
w uśmiechu ciepłym, zawieszonym
pomiędzy niebem niedostępnym,
a pustą plażą, z żółtym piaskiem
i krzykiem mewy, z rannym brzaskiem
…
Zatrzymam w garści, by nie zgubić
te skarby w muszlach uchronione,
z muzyki szeptów, z pieśni, których,
ukryła mądrość w dawnych prawdach,
co zatopiła się w bursztynach,
najczystszych pragnień z końca lata
…
Wciąż jesteś białym niepokojem,
bo z innych granic tu przybyłeś…
Chronię te skarby, choć nie moje,
tonąc w księżycu z nadziejami,
nakryta myślą pół płomienną,
że czas Nas porwie w skrzydła
żagli…
***
23 październik g. 20, 12
Dlaczego cierpię, powiedz mi? Chronię Twe skarby niedostępne, ile to godzin, pustych dni… jedynie myśli jakby święte, w oczach z szafiru są zamknięte…
Komentarze (10)
wiersz ten płynie jak muzyka - piękna poezja
delikatnym dźwiękiem dla mych uszu...
Niepokój i nuta nadzieji....wspomnienia i pragnienia
...tańczą na zółtej plaży, o brzasku poranka...tchnąc
jakimś smutkiem.... bo "jedynie myśli jakby święte,
w oczach z szafiru są zamknięte…"
Wspomnienia to skarbiec naszych serc i warto do nich
wracac,zwlaszcza do tych co odganiaja smutek.
Pięknie, wyraziście , szafirowo płyną wspomnienia w
tak piękne strofy ujęte,,,
Wspomnienia urokliwych chwil przechowujesz w swoim
serduszku, masz racje ,to sa twoje skarby .
Chronisz tajemnice mezczyzny, jak skarb najcenniejszy
- z konca lata. Jakie to romantyczne uczucie... Wiersz
cudny. I choc zostaja wspomnienia, do których sie
teskni, co boli... mysle, ze warto bylo.
Tonę w księżycu z nadziejami że wciąż kochasz
mnie..... Czas natomiast płynie nurtem naszych
wspomnień i tylko sosna nad brzegiem morza zna naszą
tajemnicę........
skarbem życia są wspomnienia te które nas cieszą i te
przez które umieram... a tęcza powraca kolorem serca
przeplata uśmiech na twarz wraca :)
pieknie ubrałas w śłowa swoje mysli,naprawdę świetnie
się czyta takie wyznanie z takim rytmem...czy skarbem
sa wspomnienia..?jeśli uda isię zapomniec ,ból, kiedy
niezrozumienie i żal dadzą sercu odpocząc,wtedy tak
...
najważniejszym skarbem są wspomnienia...ale tylko te
piękne które przynoszą ukojenie sercu a nie smutek.