Skazana na samotność...

Kiedyś dla Ciebie wszystkim byłam,
Z Tobą każdą chwilę dzieliłam…
Z Tobą się cieszyłam, z Tobą płakałam,
Z Tobą przyszłość swą planowałam…
Mówiłeś, że mnie kochasz i nigdy nie zranisz,
Że będziesz mi wierny i mnie nie zostawisz…

Lecz teraz są to już tylko wspomnienia,
Bo nas niestety dawno już nie ma…
Czar miłości naszej prysnął gdzieś,
Jak bańka mydlana, co na kolec nabiła się…
Teraz tylko pamiątki po Tobie zostały,
Róże od Ciebie - pousychały…
Życie z nich uszło, jak miłość z nas,
Wszystko dookoła straciło swój dawny blask…
Chwile radosne gdzieś uleciały,
I sens mego życia brutalnie zabrały…
Teraz gdy patrzę na nasze wspólne zdjęcia,
To wciąż sobie marzę, by wpaść w Twe objęcia…

Me serce pęknięte jest całkowicie,
Bo nadal Cię kocham…tyle, że skrycie…
Wiem, że to sensu już nie ma zupełnie,
Lecz pomyśl prze chwilę, czy żyć chcesz beze mnie?
Tak ciężko jest uświadomić sobie,
Że można z czasem zapomnieć o najbliższej sercu osobie…

Że można przestać kochać, nadal kochając,
Że można nie oddychać, nadal oddychając…

Mym światełkiem w ciemności byłeś,
I drogę w życiu mi rozświetliłeś…
Tlenem do życia niezbędnym,
Tak bardzo mi teraz potrzebnym…

Lecz już jestem sama,
Na samotność przez Ciebie skazana…
W labiryncie życia wciąż błądzę,
Szukając Cię gdzieś na horyzoncie…

autor

doloress

Napisany: 2006-11-27 Dodano: 2006-11-27 17:15:59

Ten wiersz przeczytano 378 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie