Skromnie a godnie
Niepewna przyszłość, przeszłość grosz
warta,
trudno by rankiem zagrał optymizm.
Życie się w nowych otwiera kartach
i twoja sprawa, co z nim uczynisz.
Wczoraj nie wskrzesisz, więc niech nie
dławi,
niech twej miłości nie gasi lękiem,
przełknij, by nowej duszy dać strawy,
żeby stwierdziła - życie jest piękne.
Gdy strach się zjawia, wiara zamiera,
nie pozwól myślom w depresji utknąć,
z radością w sercu, na tu i teraz,
stawiaj fundament pod nowe jutro.
Życie nie skąpi, więc nie chomikuj,
byś wolny ruszył w ostatni taniec,
miłość rozdawaj wśród nieszczęśników,
a coś po tobie w życiu zostanie.
Komentarze (52)
ladnie napisane,jak wszystkie Twoje wiersze,pozdrawiam
serecznie
Witaj Karacie,dawno Cię nie czytałem i nabieram
pewności,że wiele straciłem.Bardzo ładny wiersz i
przesłanie.Pozdrawiam serdecznie.
Piękny wiersz pełen mądrości doświadczonego życiem
człowieka. Pogody ducha życzę
Wiersz z nadzieją, niech tak się stanie. Pozdrawiam
Więc gdzie do diabła mam dzisiaj zmykać? Korekta
ostatniej zwrotki komentarza.
Hm...
W ruletkę gramy panie autorze.
Tarcza wiruje jak oszalała.
Przeszłość zniszczyłeś - to chyba gorzej?
Przyszłości nie ma. Czy się pospała?
Toczy się tarcza. Z lękiem spozierasz.
Paluchy gryziesz - depresja chwyta.
A szarym rankiem radość zamiera.
Więc co do diabła mam dzisiaj ...chwytać?
Jurek
Malujesz obrazy słowem na tle cichej nadziei, w nich
godność jest przesłaniem, spokój i radość tu na ziemi.
Pozdrawiam :)
Żeby wszyscy tak myśleli życie byłoby piekniejsze:-)
podoba mi się takie życiowe credo...nie warto żyć
tylko dla siebie, bo wtedy nikt o nas nie będzie
pamiętał
Filozofia życia godna naśladowania ale tak mało ludzi
się nad tym właśnie zastanawia.
Ostateczność zastaje ich najczęściej pędzących przed
siebie, depczących innych...
Smutne ale prawdziwe.
Serdeczności...
Dobrocią serca dzielisz się z wdziękiem
ona powróci z pełnym naręczem.
Nic, tylko się zastosować...
Tylko żeby to było tak proste..
Bardzo madre, wartosciowe przeslanie wiersza:)
Milego:)
Bardzo wartościowe przesłanie, dobry w
czytaniu...pozdrawiam.
Umieć zapomnieć i być pełnym wiary, to sztuka.
Trzeba się jej uczyć, by móc wogóle żyć.
Pozdrawiam serdecznie:)