SKRZYDLACI POMOCNICY

Sen dziś przyniosłeś taki namiętny,
usta całowałeś,
skrzydłami pieszcząc ciało.
Obudziłam się zalana łzami-
-wiem nie mogę kochać anioła.
Przecież tyle razy powtarzałeś-
-to tylko misja,
na miłość miejsca nie ma...

Trudno zrozumieć życie,
sny drażnią nadzieję przynosząc
i po co śnię?

Jak wąż oplatasz me myśli.
Zabierasz życie dusząc nadzieję.
Nie potrafię zamienić serca w kamień
i zapomnieć nie zdołam szczęścia,
które mi obiecałeś podarować .
To tylko słowa-lecz anielskie były.
Unosiły do góry,marzenia spełniając.

Zrozumiałam dziś,że koniec nastał,
a ogród bajkowy,
nigdy powstać nie zdoła.
Skrzydlaci pomocnicy-
-dlaczego nadzieją karmicie
ulgi nie przynosząc,marzenia zabierając...
Czy w niebie uczą was nieuczciwości,
a może to pozostałości,
gdy ludźmi byliście?

autor

nofly

Dodano: 2008-11-03 12:39:33

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie