Skupienia stan wyjątkowy

Wszystkie myśli poetki
oddalają się dziś od siebie.

Nie pomagają
wspólne apele serca i rozumu,
ręce złożone do modlitwy,
antybiotyki i witaminy,
szklanka wody (nawet tej ognistej),
sposoby podsuwane przez
matkę wynalazków.

Głowa jej nadal pęka,
a tu jutro ma być
znacznie, znacznie gorzej.

A mimo to dopiero wtedy
powstanie ten jej
najpiękniejszy wiersz.

autor

nitjer

Dodano: 2005-11-05 23:36:45

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie