Skurcza

Coś tu wieczorem asfalt w rulon zwija,
że nijak trafić przyjezdnym po nocy.
Zapach śliw, niczym rozlana rakija
kroki spóźnionych po wertepach błądzi -
rzekłbyś, moc jakoś diabelsko w tym twórcza
i gwiazd szukając, już wiesz czemu Skurcza.

Nieboskłon zawisł, podobny do pięści
silnie przywartej na sczerniałej klamce,
na polach mrowie nieszczerych pierścieni
wrogo błyskając złą drogą cię każe
i bądź tu mądry, nie z tych stron człowieku,
kroki właściwe do Skurczy pokieruj!

Lepiej odczekać, położyć się w rowie,
myśli zamknąwszy na zamek tajemny
dziewczę o oczach niebieskich przypomnieć
i pocałunki od nowa z nią przeżyć,
choćby się Skurcza skurczała na zewnątrz,
że człowiek piersią nie może odetchnąć.

Nie próżno nazwa tej małej mieściny
z próżni się wzięła - z niedostatku serca,
co go nie było u pięknej dziewczyny,
chłopców zbywała jak dętka powietrza,
aż wreszcie serce w nic się obróciło,
samą wessało, jakby jej nie było

i coś tu szosę odtąd chowa w nocy,
rzeka chałupy w mgły okrutne wlewa,
a nawet wariant jeden wariat gorszy
ma, bo powiada, że tej Skurczy nie ma
na żadnych mapach: - Jest na tamtym świecie!
Dotarłszy do niej, tutaj... przepadniecie.


---
http://tinyurl.com/l9talug

autor

Yellow Submarine

Napisany: 2013-08-17 Dodano: 2013-08-17 19:08:04

Ten wiersz przeczytano 1481 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie