Skuty w kajdany czasu
Na grobie waszych pustych słów
Przysypanym martwym ideałem
W deszczu płaczących nut
Owity jasnym płomieniem
Skuty w kajdany czasu
Będę stał niepokonany
W ziemski pył ubrany
Na tarczy krzyż narysowany
Wszyscy święci, zmarli
Upadli i zmartwychwstali
Mnie – miłością nazwali
Na wieki me słowa zapisali
„Czym jest twój wielki pomnik ze
spiżu?
Gdy go pustką serc w złoto ludzi
ubrali?”
Komentarze (1)
trochę rymów częstochowskich ale takiej chwały życzę.
:)