Ślepa uliczka

Każdy dzień rodził nowe cierpienie
wiara, niewiarą była wypierana
rak szarpał delikatne ciało
rozpierał się, rozpychał
szukał nowych miejsc do kolonizacji
chciał zawładnąć nią całą.

Ból narastał, przybierał w siłę
pożywką było cierpienie
potok łez zalał
ledwo jarzącą się nadzieję
choroba zagoniła ją w ślepą uliczkę
czekała pogodzona, na wyrok.

Rak zadał ostatnie cięcie
ciężkie od żalu krople
spłynęły po skroniach
błogi spokój utulił ją do snu
śmierć stała się wybawieniem.

autor

kilcik

Napisany: 2009-10-06 Dodano: 2009-10-07 10:59:26

Ten wiersz przeczytano 1048 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie