Ślepota
Chmiel rozpuszcza zlo,
zaginęła proza rzeczywistosci!
Nie istnieje ten ktoś,
co zabił w niepewności!
Umarlo zatopione dno,
sponiewierane nogami szlaki...
Gdzie wszyscy są,
Ci co ubrali duchowe szaty!
Znieczulenie ludzkości,
na wbijany nóż w rany!
K.C.
autor
BiałaCzarownica
Dodano: 2011-01-20 00:39:33
Ten wiersz przeczytano 595 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Życiowa ta Twoja miniaturka i pełna niestety
prawdziwych treści :)
przepraszam ale dam za przykład nawet beja ...tutaj
nawet człowiek z człowiekiem się nie liczy
...zazdrośc zjada ktoś ma więcej ktoś ma mniej
...usuwają ludzkie wiersze ...zazdrość kogoś
zjadała...zgubiłam się w tym realnym
świecie...przepraszam ...ale Twój wiersz jest cały do
przemyślenia ludzkiego ...pozdawiam serdecznie
Świat tak ma, że nie chce zauważać zła.
Mimo wszystko życie jest piękne! Pozdrawiam!
Interesujący, krótki ale ile treści