Słońce i ...
wyjrzało oczekiwane
spoza ołowianych chmur
ogrzewając zmarzniętą Ziemię
swoimi życiodajnymi promieniami
z oddali blask rozjaśnił
ciemności
poczułem to ciepło
iskierki zapłonęły w oczach
a energia dotknęła moje ciało
przeszyła na wskroś
docierając do wnętrza
jak wiązka popłynęła z dźwiękami
wprost do serca
czy sprawiła to jego moc
nie wiem
wiem na pewno że czuję to ciepło
widzę jego blask
ogrzewa wnętrze i serce
rozjaśnia umysł i duszę
jest we mnie
tam gdzie - być powinno
gdzie jego miejsce
20.02 - 21.02.2006.
kazap
Komentarze (43)
jeżeli słońce jest w nas - życie jest radośniejsze,
cieplejsze milsze
Karolu jesteś słońcem rozsiewasz słoneczne słowa
promieniami wiary i miłości świata
pozdrawiam słonecznie
słońce to życie
Słońce, słońce...świeci nawet zimą:)pozdrawiam
ciepło:)
świetny wiersz, słońce to życie :)
Tak,słońce sprawa, że chce się żyć.
Pozdrawiam:)
ile to radości może dać słoneczko.
Pozdrawiam serdecznie
jego ciepło i energia - to życie naszej matki Ziemi
Cała prawda. Trafnie doceniłeś słońce. Jest tego
warte. Bez niego nie byłoby życia.
Pozdrawiam słonecznie.
A miałam rozpalać w picku:), ale już poczułam
ciepełko:). Pozdrawiam Karolu:)
Ciepło, słonecznie... w sercu też:))
Słońce, powietrze, ziemia i woda,
bez nich się nie da, nawet wegetować!
Pozdrawiam!
dzięki Tobie Karolu też poczułem to ciepło...świetnie
napisane do refleksji:) miłego dzionka
mądra i celna refleksja Karolu
pozdrawiam serdecznie :)