Słońce i ...
wyjrzało oczekiwane
spoza ołowianych chmur
ogrzewając zmarzniętą Ziemię
swoimi życiodajnymi promieniami
z oddali blask rozjaśnił
ciemności
poczułem to ciepło
iskierki zapłonęły w oczach
a energia dotknęła moje ciało
przeszyła na wskroś
docierając do wnętrza
jak wiązka popłynęła z dźwiękami
wprost do serca
czy sprawiła to jego moc
nie wiem
wiem na pewno że czuję to ciepło
widzę jego blask
ogrzewa wnętrze i serce
rozjaśnia umysł i duszę
jest we mnie
tam gdzie - być powinno
gdzie jego miejsce
20.02 - 21.02.2006.
kazap
Komentarze (43)
Promień słoneczny budzi do życia
ma wspaniałą moc. Przepiękny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie.
Pięknie! Pozdrawiam gorąco.
Zachwyca klimat bliski mojemu SERCU :-))
-pozdrawiam
Piękny wiersz, pozdrawiam:)
Cóż byłby wart świat i nasze życie bez tego ciepła.
Pozdrawiam
witam w pochmurna środę - dziękuję że mnie czytacie -
jak również za wszystkie komentarze
miłego dnia - pozdrawiam
Cudownie przeczytać taki wiersz o poranku:) słońce i
magiczny dotyk Najwyższego! każdego dnia również to
czuję, wtedy smutki idą precz:)
Miłego dnia Karolu:)
Piekny wiersz,pozdrawiam serdecznie
Serdeczności
Bez słońca i miłości, nie byłoby życia na ziemi ,
Ładnie ...
Dobrego dnia ,pozdrawiam
niech Jego blask przynosi Ci spokój:)
pozdrawiam:)
Piękny blask bije od Twojego wiersza.Pozdrawiam:)
tego słonka nad głową
i tych iskierek w oczach
niech ci nigdy Karolu nie braknie:)))
pozdrawiam pięknie:)))
Jego miejsce jest tuż przy nas
Dużo słońca na codzień dla Ciebie kazapie. Milutko Cie
pozdrawiam.