Słoneczny żar

Ide , cały czas ide,
prostą drogę tylko widze.
Gorący piasek pali me stopy,
żar słoneczny pali me ciało,
od środka mnie spala,
dusza moja zimna,
utrzymuje mnie przy życiu.
Oh padam na kolana,
wytrzymać już nie mogę,
poddaje sie.
Ty i Ja, pamietam nas,
nasze spacery,
trawa, zieleń, powietrze,
te liście niesione na wietrze,
ptaków spiew, i dom...
Padam na tważ,
śmierc idzie już po mnie,
teraz jest tylko czekanie,
patrze i dziwie sie,
ostatnia rzecz ktora widze...
to fatamorgana stojąca przy mnie,
teraz, moge umrzeć,
już słyszę tylko sępy,
"umiłowany, umiłowany,
to ja , to prawdziwa ja,
Dlaczego?
Jestem sama, stracona, odosobniona,
znów... "
Hm, śmierc jest dziwna,
a zarazem piękna,
teraz zamykają sie me oczy,
i widzę...
słoneczny zar..

autor

Dotyk Duszy

Napisany: 2005-10-21 Dodano: 2006-10-15 12:21:06

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie