...słowa...
już dawno nie tuliłaś mnie ażurem
zapomnianych połonin (historia prawdziwa)
noc kołysze księżyca poświaty
dotyk twój po plecach mi się zwija
wiesz! tęsknię za naszym wspólnym byciem
pisaniem wierszy w kolorach tęczy
czas mija jakimś mi obcym niebytem
może dusza uśpiona chce cię więcej
ręce spragnione są ciała
usta błądzenia po zakamarkach jego
obce mi słowa pisane w noc
krzyk! chce przecież tego samego
suknia z łąk polnych uszyta
na ciała mlecznej drogi koronie
i słowa co prawdą się stają
pisane dla niej i o niej
dziękuję wszystkim :):):)
autor
janusz smigielski
Dodano: 2010-07-14 05:02:53
Ten wiersz przeczytano 1324 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
"tęsknie za naszym wspólnym byciem
pisaniem wierszy w kolorach tęczy " ja też czasem tak
tęsknię i to słodka tęsknota :-)
po co mam pisać lepiej poczytam :)
Urocze i moim skromnym zdaniem nadające się na
piosenkę :)
"noc kołysze księżyca poświaty
dotyk twój po plecach mi się zwija" Piękne
wspomnienia budzą tęsknotę i nadzieję...też się
rozmarzyłam. Pozdrawiam cieplutko :)
Ups. dodaj ogonek "sie" w czwartym wersie.
Pięknie napisałeś o swojej tęsknocie, tak
romantycznie...można się rozmarzyć. :)