...słowa...
już dawno nie tuliłaś mnie ażurem
zapomnianych połonin (historia prawdziwa)
noc kołysze księżyca poświaty
dotyk twój po plecach mi się zwija
wiesz! tęsknię za naszym wspólnym byciem
pisaniem wierszy w kolorach tęczy
czas mija jakimś mi obcym niebytem
może dusza uśpiona chce cię więcej
ręce spragnione są ciała
usta błądzenia po zakamarkach jego
obce mi słowa pisane w noc
krzyk! chce przecież tego samego
suknia z łąk polnych uszyta
na ciała mlecznej drogi koronie
i słowa co prawdą się stają
pisane dla niej i o niej
dziękuję wszystkim :):):)
autor
janusz smigielski
Dodano: 2010-07-14 05:02:53
Ten wiersz przeczytano 1322 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
.....słowa...... są czasami lekarstewem, a czasami
trucizną.......;-)))
... jak mgła szarpana szczytami,
utopiona w westchnieniu,
że już nie...
Bardzo romantyczny, pozdrawiam:)
Dwie pierwsze linijki jakby wyrwane nie wiem skąd.
Kiedyś mi napisałeś: "jakbym widział swoje życie".
Więc odpisuję: jakbym widział swoje życie... :-))) czy
też :-(((( ??
Słowa bez ciała, stają się wyalienowanym bytem, bez
względu co lub kogo ma przyoblec. Ech ta natura...
Pozdrawiam ;)
słowami nie można wyrazić tego co poczułem po
przeczytaniu twojego wiersza....dotykasz
duszy...pozdrawiam
Rozmarzylam sie ,pieknie ujete slowa
Jedno tylko chcę dopisać jako komentarz; (dla mnie
byłby to najwyższy komplement) czytałem ten wiersz i
choć nie z Twojego profilu, tylko z Top-listy,
wiedziałem jaki podpis znajdę pod wierszem.
To chyba Twój największy sukces - być rozpoznawalnym
po sposobie pisania.
suknia z łąk polnych uszyta ... pięknie :)
Pozdrawiam :)
Podoba się. Popraw tylko /tęskniĘ za naszym wspólnym
byciem/ Pzdr.
Temat wiersza piękny, ciepły, metafory ciekawe, ale...
no właśnie. nie potrzebnie aż po trzy wykrzykniki,
jeden i tak już krzyczy i skoro wstawiasz interpunkcje
to powinna ona być w całym wierszu, bo teraz wygląda
tak,jakbyś zapomniał o przecinkach i kropkach, a tylko
gdzieniegdzie wstawił wykrzykniki i wielokropki. Temat
Twoich wierszy jest zawsze przemyślany i serdeczny,
lubię to w poezji.
pewnie jej pięknie w tej sukni...
Bardzo ładne przenośnie. Zastanawiam się nad wtrętem
"historia prawdziwa" - czy odnosi się do przyrody -
krajobrazu, czy do miłości? Jeżeli do miłości, to
ujęłabym w nawias, albo dała jako podtytuł, jeżeli
doto ta pierwsza wersja, to nie pasuje mi
historia.Pozdrawiam.
piękne naturalne pragnienia spisane wierszem Poezja
bezpośrednia Dobry Pozdrawiam:)