Śluby

Doroć! - mowisz, ze w palacach nie bywasz. - Powoli -
jak widać staje sie inaczej. Kiedyś chłopi - mowie o
ludnosci wiejskej - bywali we dworach. - Bo dwoary po
prostu były - spelniając rozne i zmieniające się w
czasie funkcje - tak jak zmienialo się ziemiaństwo. -
A dwor - masz po sasiedzku i palac jest obok. Tak jak
wies - nie powinnapelnic roli skansenu - tak dwor i
palac - nie powinien pelnic roli jedynie muzealnej. -
tak więc wiele zalezy od Ciebie i kazdej osoby takiej
jak Ty. Ziemiaństwo świetokrzyskie zostalo swiadomie
wyniszczone - jak i wieś - mimo a moze rownolegle z
przeproawadzoną elektryfikacją. - A przecież te dwory
- i te wsie - to byla podstawa bytu wojennego i walki
- choćby Hubala. - I to wlaśnie w szczegolny sposob
bylo niszczone.
Serdecznosci.

...a ja wśród gości byłem
i wódkę z miodem piłem:))

pozdrawiam Autora...

a Wiktor Bulski niczym Wyspiański obserwuje i
spisuje...

*korekta - Marian Turski, oczywiście, a nie Marek.

Witaj, Wiktorze :-)

Bardzo, ale to bardzo podoba mi się Twój wiersz. Być
może dla niektórych, zwłaszcza młodych, tematyka tutaj
to - science-fiction... A szkoda... Widzisz, mnie też
wpojono tradycyjne wartości i jestem z tego dumny. Na
ścianach mojego mieszkania wiszą ordery, patenty moich
Ojców (tak dziadków nazywam), weteranów i bohaterów
walk o wolność i niepodległość Ojczyzny. Dlaczego o
tym piszę...

Bo, oprócz patriotyzmu, wpojono mi też tolerancję...
trudno to wszystko czasami pogodzić... Nie lubię,
nawet nie znoszę różnych nowych "tradycji", nie lubię
niektórych środowisk, ale... Bez tolerancji, jak mówił
Marek Turski, więzień Auschwitz-Birkenau, nawet nie
będziemy wiedzieli, kiedy kolejne Auschwitz spadnie
nam na głowy.

Ciężka sprawa, bo ja też chcę żyć w Polsce bogatej
tradycją, kulturą - naszą! Ale świat też jest piękny,
nie można się na niego zamykać (nie myślę tu o tęczy,
bo ta mi zbrzydła).

Wracając do wiersza. Znakomity, z największą
przyjemnością przeczytałem :-) Takiego ślubu życzyłbym
każdej parze. I sobie też, ale drugiego już nie wezmę!
Za żadne Chiny, ani Amerykę Trumpa ;-) ;-)

Pozdrawiam serdecznie, Wiktorze :-) Bartek.

No cóż, ja w pałacach nie bywam, ale mam wyobraźnię i
widzę pod powieką zakochaną parę, polski tradycyjny
ślub, lokalny cydr w pucharach i poetę Wiktora
obserwującego wesele niczym Mistrz Wyspiański...:)
Serdeczności zostawiam :)

Joanno! - jednak nie należy nazywac tego slubem z
wielką pompą. - To normalny slub wyksztalconych ludzi
- osadzonych w kulturze, ktorzy wiedzą, ze dobry
lokalny trunek - bywa rownie znakomity jak inny... -
swietny i wypromowany, a ze względów cenowych - dla
wielu niedostepny. - To jest tylko kwestia smaku -
dobrego smaku i nieprzywiązaywania nadmiernej wagi co
uznane jest za przejaw "klasy" - w oparciu o
najprostrzy sposob: podania tego ,czego nikt z uwagi
na to, ze są to wartości wypromowanej nikt nie
zakwestionuje. - To w istocie czasami brakwlasnego
zdania i smaku.
A uroczystośc w palacu - nie jest drozsza od imrezy w
peereloskiej stodole lub remizie. Nie przekreślam
mozliwości dobrego wesela - chocby we wspomnianej
remizie. Wiemy zresztą ,ze sale weselne i remizy -
odbiegają daleko od niegdysiejszej promocji peerelu
wlasnie - gdzi istotą był rozkalad kultury dawnej (np.
ludowej) bez propozycji lub umiejętności budowania
jakiejkolwiek kultury odmiennej.

ślub z wielką pompą,
a pamiątka pozostanie do końca życia,
życzę miłego dnia:)

Michale! - dziekuję serdecznie za pamięci kom. - mam
wrazenie, że zapamiętanie - to w jakiś sposob wyraz
sposobu napisania wiersza i twojego odbioru, ktory
sprawil, ze zapamiętaleś. Nieśmialo upominam się o
glosik. Mimo, ze mam przekonanie i swiadomośc, ze
wartości, ktore czasmi przypominam - to istotne i duże
wartości, mimo,ze czasami pomijane - o tyle poczucie
wlasnej wartości - w jakiś sposob uzależnione u mnie
wciąz jeszcze - musi być od jakości komentarzy i
oddwanych na wierse glosikow.
Pozdrawiam serdecznie:)

Pamiętam. Taki wiersz to piękny prezent ślubny.