Śmierć
Nagle czyjeś serce przestało już bić
nie miało siły już dłużej żyć
odeszło z duszą jak promyk w zaświaty
jak woń tracą i więdną cudowne kwiaty
Stanęło w tunelu przed wielką bramą
drogę do nieba musi znaleźć samo
kwiaty go tam poprowadzą
do wypicia czar wieczności dadzą
Wypełniło już na Ziemi posługę swoją
dla wielu ludzi było silną i twardą
ostoją
odpoczywa teraz pośród spokojnej zieleni
gdzie rośnie róża o płatkach czerwieni
Jednego serca brakuje na Ziemi
jesteśmy w wielkim smutku i żalu
pogrążeni
jedno serce - wiele serc miłością na Ziemi
podbiło
a i w niebie się raźniej z tym sercem
zrobiło.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.