śmierć poety

"zgarbiony ledwie się słania
nosem niemal dotyka
ostatni moment pisania" - może właśnie takie były
ostatnie chwile Norwida.
Wiersz smutny, piękny i działający silnie na
wyobrażnię.
Serdecznie pozdrawiam.

Witam.Bardzo pięknie przedstawiłaś śmierć poety.
Myślę, że pomimo smutku mówi o spełnieniu, oraz
przekonaniu, że czas nie został zmarnowany. Pozdrawiam
serdecznie.

Dobry wiersz, przejmujący wymową i skłaniający do
refleksji, w tym też takiej, że na szczęście wielu
piszącym na beju takowa śmierć nie grozi :)
Pozdrawiam.

po tylu ładnych i trafnych komentarzach trudno dodać
coś oryginalnego...dobry wiersz i pozdrawiam

witaj, piękny, wymowny wiersz.
nic dodać. pozdrawiam serdecznie.

smutna ta smierć poety ale ciekawie opisana...

bardzo wymowny wiersz.

Smutny i bardzo wymowny wiersz...powodzenia

Uderzający tytuł, chwytający za serce wiersz. Myślę
,że trudno jest przestać być poetą jeśli raz się
spróbuje :) Wiersz ładny dużo w nim emocji .

Już samo umieranie z piórem w ręce musi być
niesamowitym darem dla kogoś, kto całe życie przelewał
na papier. No i oczywiście jest jeszcze śmierć
psychiczna... Świetny wiersz. Skłania do głębszych
refleksji :)

Najgorzej jest, jeżeli poeta nie ma możliwości
pisania. Jest to dla niego śmierć gorsza, niż śmierć
fizyczna. Jeżeli ma świadomość, że dokonał czegoś i
praca została wykonana, to odejście fizyczne z tego
świata poprzedza radość z osiągnięcia swego celu.
Serdecznie pozdrawiam.

Wydaje mi się, że u schyłku życia najlepsze wiersze
powstają..Mądrość i doświadczenie..bogactwo
słownictwa..pozwalają najpiękniej pisać.."..I podaj mi
czarny atrament..na smutną ostatnią piosenkę.." Dużo
nam (mi) do tego brakuje.. M.

podpisuję się pod słowami uli...

Smutny, twórczość najczęściej kojarzona jest ze
szczęściem. Pozdrawiam:)

droga ula2ula Twoje komentarze są zawsze takie trafne
i precyzyjne, jesteś naprawdę świetna, pozdrawiam