Śmierć szarego człowieka

Kupiłem linę za ostatnie grosze,
Płacąc wypowiedziałem proszę,
Poszedłem do pobliskiego lasu
I nie tracąc zbędnego czasu,
Zaczepiłem ją na czubku drzewa,
Bo wyżej już nie wcale trzeba,
I ciało me spadło w dół,
Jednak nie przerwało się na pół,
I tak wisi ten mój trup,
Którego szczątki dziobie czarny kruk,
Pozostawi on tylko szkielet,
A na nim mięsa nie wiele.
Mój nowy dom to cmentarz,
Który prosi o komentarz,
Zaniedbane groby, o których zapomniał każdy,
Nawet ten, który dla ich mieszkańców był ważny.
Tak zginął człowiek szary o wielkim charakterze,
I o niemającej z tym nic wspólnego wierze,
Pozostawił tylko jedno wspomnienie,
Które szybko przerodzi się w zapomnienie,
Czym jest, więc śmierć jednostki z małej wioski,
Która pragnęła mieć tak mało,
A to pragnienie go długo go bolało,
Że tylko odejście ból ukoić mogło,
I jak przypuszczał u nikogo żalu to nie wzmogło,
Po śmierci przekonał się, co naprawdę znaczył,
I jak bardzo mało było za grobu zobaczył,
Nikt nie wzruszył się jego ukojenia nadzieją,
Tak jak nikt nie dowiedział się, co było jego ideą,
Wyznawał swe zasady, bez których nie dałby sobie rady,
Lecz cierpienie przewyższyło jego wolę,
I na dalsze losy wywarło ostateczną rolę.
Powiesił się nudziarz optymista,
Bo ratunków skończyła mu się lista,
Wiedział, że poderwanie drugiej połowy nie jest realne,
A zdobycie jej względów i uczuć było nie osiągalne,
Powtarzał ciągle dla wybranki swego serca romantycznego,
Coś, co było dla niego prawdą okrutną i siedzibą bólu wiecznego:
„... męczę się z powodu mej miłości nieznaczącej,
do Twej dużej osóbki inne serce kochającej...”
niech ta historia będzie innym przestrogą,
a kto ja zapomni zostanie nagrodzony karą srogą!!!

...

autor

aarchanioll

Dodano: 2005-12-16 13:23:12

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie