Śmiertelny przymus

Żyję bo musze, tak myśląc, wciąż się upijam
tak każdego dnia z bólu się zwijam,
A celem mego życia nie miało być ciągłe picie
stworzenie rodziny to chciałem nad życie,
Piwo, wódka, wino to są moje kochane panie
choć już nie mogę patrzeć na nie,
Teraz dążę do mego życiowego celu
aż skończę tak jak niejeden z wielu!
Umierając w Samotności
bez żadnej Godności.

autor

Gall Anonim

Napisany: 2004-07-10 Dodano: 2004-07-10 18:05:20

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie