Smutek

Była raz osoba - smutna wciąż była
Samotnie i w ciszy wszędzie chodziła.
Siedziała w domu sam jak palec.
Bez przyjaciół, rodziny...

Brakowało jej szczęścia i uśmiechu
I najważniejszego... - miłości!
Miłości, która daje i uśmiech na twarzy i szczęście.

Spotkała razu pewnego osobę.
Człowieka, który dał jej miłość!
Wrócił uśmiech na twarzy, wróciła radość!

Od tego czasu żyje bez smutku i samotności.
Skończyły się samotne wieczory,
poranki puste niczym miasto w nocy.

Miłość...takie duże, ba
ogromne słowo, dające wszystko.
Miłość to życie,
a życie z miłością to życie bez smutków...

Dla wszystkich samotnych serc...

autor

Artson13

Dodano: 2005-08-08 18:38:50

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie