Smutek....

Uchodzi powietrze
dziurą z mojej duszy,
łata za łatą odpada
widać klej sie skruszył.

Z wiatrem uleciało
mych marzeń tysiące,
z klatki uwolnione
szaleją na łące.

Trzymam siatkę w dłoni
choć jedno uchwycę,
negatywem wspomnień
jeszcze raz zachwycę.

W siatce wielkie dziury
marzenia malutkie,
nic mi nie zostało
poza własnym smutkiem.

Zamknę go w pancerzu
czas go nie naruszy,
niech się zadomowi
w miejscu po mej duszy.

autor

yolkaw

Napisany: 2006-08-28 Dodano: 2006-08-29 00:08:46

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie