Smutne jutro
Wieczor, lecz gwiazd nie widac
Niebo zasnute czarnymi chmurami
I ten zimny wiatr przeszywajacy do kosci
Smutek przytulil swoja twarz do mnie
I patrzy niezglebionymi oczami
Czujac co siedzi w mojej duszy
Tak daleko od mojego domu
Od katow, ktore tak lubie
I ciszy, mojej towarzyszki od lat
Dzis sen znow sie spozni
I szybko odejdzie jeszcze przed switem
Ktory zimnym blaskiem powita smutne
jutro
Melbourne, 15 lipca 2008 r.
Komentarze (9)
"Dziś sen znów się spóźni"
Wiersz pełen tensknoty ładnie wkomponowanej z wizją
nieba i jej chmurami podobnymi do losu w oddali
pozdrawiam
Smutek i tesknota najbardziej daje noca znac o
sobie...znam to...sliczny wiersz..
wiersz piękny - wspaniale pokazałaś w nim smutek i
tesknotę - pozdrawiam
nostalgia ,tęsknota za domem ,pogoda pogłębia to
uczucie ... precyzyjny opis smutku,ładny
smutek zatrzymany w dłoniach tesknoty zabarwi w
radośc bo serce wypełnione miłoscia kocha...wiec
poczekaj do jutra...a smutek spłynie promieniami
słonca...
cudwny wiersz, może jutro Cię zaskoczy, nadzieją.
pozdrawiam i ściskam mocno
ładny wiersz. pozdrawiam ciepło :)
Smutek i tęsknota, ale to też trochę zasługa pogody.
Ładny w klimacie melancholijnym wiersz.
tęsknota bywa okrutnym cierpieniem pzdr J