o sobie...

zniszczona od środka życiem
wypalona stresem i strachem
boję sie popatrzeć na siebie
nienawidze tego oblicza
tej twarzy która maluje sie w lustrze

mam wiele słabości
a jedna mnie ciagle zabija na nowo
moje policzki nadal ociekają łzami
a tak bardzo chce się uśmiechać
bo przecież mam do kogo

jest mi pusto
smutno i obojętnie

dlaczego nie moge być jak inni
pogodna, promienna
a nie jak teraz smutna
z załzawionymi oczyma
i czarną bluzką na sobie....

Nie wszystko jest piękne, a dziś widze tylko to co jest smutne.... widze siebie

autor

Firmly

Napisany: 2006-07-13 Dodano: 2006-07-13 21:36:27

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie