Sonet X
Nikt ciebie nie słucha Matko moja
z krwawą raną w piersiach umierasz
upadły obronne mury , upadły jak Troja
i okrutne żniwa śmierci zbierasz
Niczym wygłodniałe wilki z lasu
spuszczone ze smyczy wroga
niszcząc wszystko nie tracąc czasu
śmiejąc się prosto w oczy Boga
Tron matki splamiony we krwi
berło rozbite , korona zniszczona
Matko podły zaborca z Ciebie drwi
historia Piastów w rozpaczy kona
nie uchyla powieki , marszcząc brwi
kiedyś przyjdzie chwila Błogosławiona!
autor
johnmaclane
Dodano: 2009-03-13 05:26:26
Ten wiersz przeczytano 746 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.