spacer

spacer
pozwolić dotknąć sie
promieniom słońca
pozwolić by deszcz
obmył ciało me

szeptem mówić:

wietrze wiej

niech nogi same niosą mnie

na granice moich snów


kołysać sie wśród
słodkich dat
które w głowie
pozostały
nazwane
wspomnieniami

iść na spacer
w dłoni trzymać Twoją dusze

patrzeć na otaczającą mnie naturę
tym samym spojrzeniem
co kilka miesięcy temu

zakochanym w tych miejscach
w tych chwilach
gdy byleś obok

gdy razem na spacerach delektowaliśmy sie,
każdym szumem wiatru
każdym źdźbłem trawy
który pod naszymi stopami
tworzył aksamitny dywan dla naszych stop

by łatwiej nam było iść
przez te wszystkie drogi i rozdroża
razem.....

dla Pana G:* te nasze spacery..... :)

autor

EnigmatycznyDuszek

Napisany: 2008-01-22 Dodano: 2008-07-31 21:26:49

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie