Spacer po parku
Spaceruję nocą po parku
wiatr lekko drzewami kołysze
Przysiadłem na małej ławeczce
Księżyc zdawał się do mnie uśmiechać
Odbijając swój blask w parkowej
fontannie
Tęsknię.....
Zamykam oczy i widzę Twą twarz
Płynę do Ciebie po mokrej trawie
I tylko dwie sowy cichą rozmową zajęte
Dostrzegły mą samotność w tym cichym,
nocnym parku
Spoglądam w niebo
Płaczę......
I niebo chce płakać razem ze mną
Spaceruję tu co noc
Szukam......
Kto wie?
Może kiedyś znajdę.......
autor
Bedal
Dodano: 2014-02-10 12:48:49
Ten wiersz przeczytano 821 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ładny ten Twój nocny spacer.
Podobno kto szuka ten znajdzie,trzeba tylko się
rozejrzeć dookoła
Pozdrawiam serdecznie :)
Klimat wiersza bardzo przyjemny... Poczułam się przez
chwilę tak, jakbym przechodziła przez ten park i
widziała cie w oddali jak siedzisz na ławce i
marzysz...
pasuje mi tu "Ostatnie wspólne zdjecie" Makowieckiego
Może szczęście? Pozdrawiam