Spacerkiem przez jesień.Proza.

Liście, już we wrześniu zaczęły przybierać jesienne barwy. Łagodne słońce, kładło blask na wzgórzach i rozpłomieniało drzewa. Dzikie trawy , wysokie i blade rosnące w przydrożnych
rowach pochylały się na wietrze. Drżąca osika, przyodziała ostrzejszą biel pnia ,w niepalącym już tak słońcu. Las, odcinał się wyraźnie na tle drzew liściastych, które wybuchały kolorami
jesieni jak sztuczne ognie , wszystkimi odcieniami żółci, pomarańczy i purpury. W ogrodzie ,astry utworzyły morze ognistych barw, a zieleń stała się ciemna i bezdźwięczna. W październiku , sam Stwórca ozłocił okolicę słonecznym blaskiem i rozświetlił jeszcze bardziej
jesienne drzewa, by rankiem okryte szronem liście wyglądały jak płomienie. W niektóre dni , kłębiący się tuman porannej mgły, unosi się nad ziemią, która nie chce się przerzedzić aż do południa. Zdaje się pochłaniać wszelkie głosy i dźwięki. W powietrzu wisi zapach
gnijących liści , wilgotnej ziemi, dymu ciągnącego się bladą linią, aż po horyzont po jasnobłękitnym niebie. Na drzewach, trzymają się jeszcze ostatnie liście . Te, które już opadły ścielą się na ziemi, niczym wielobarwny dywan. Słoneczna pogoda ostatnich dni zmieniła się, niebo zasnuły białe smugi , słońce świeci słabiej. Klomby i rabaty, śpią pod zrudziałymi liśćmi podobne do cmentarzyska, gdzie duchy roślin czekają na powtórne wcielenie, które przyniesie wiosna. Póki co, blady księżyc w pełni wschodzi nad nagimi drzewami, kołysanymi przez porywisty wiatr.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-11-03 Dodano: 2012-11-04 19:42:36

Ten wiersz przeczytano 1031 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie