Śpasy i smutki

opowiadanie gwarowe

Śpasy i smutki

Mamo taki ten twój tomik smutny,napisoj cosi weselsego.Siostro taki ten twój tomik pobozny ,napis ze cosi grzysnego.
I tak wyj ,a moje zycie jest i śmiesne i smutne i choćjakie.Rany dokucajom długo to moze temu to weselse zabocyłak a to co smutne bocem…
Jak to kozdo baba nalazłak sie w śpytolu, myślałak ze to po zjedzeniu fasolki śparagowej ,pocułak się gorzej…
Rano o ósmej urodziyła się nom Magda.
Jak sie nońdzies w śpytolu to zawse cegosi nazbieros,tozto pote coby sie tyk przyjemności pozbyć trza lezeć miesiąc abo i więcej…
Baby jak to baby tak umiejom udokwalować ze cłek musi sie trzymać za brzuk coby od śmiechu szwy nie popękały…Dzisiok juz nie bocem z cego my sie telo śmioły ze nos musieli przenieść syćkie prawie blizej doktorów coby nam ftorysi roz z kolei brzuchy pozasywać…
Jesce nom nie było dość tego śmiychu bo takie sie rzecy dzioły ze trudno do dziśka zabocyć choć to było tele roki temu…
Ni mozno było mieć swoik kosul ani bielizny bo doktor pedzioł ze nos musi wartko poobzierać a nie będzie cekoł jaz się z tyk dolnyk prepitetów zodziejemy.Tozto dali nom takie kosule co syćko prawie było na wiyrchu ino snurki na karku były zawiązane.
Na razie na sali zrobiyło sie cichućko ,modłyłymy sie za tom towarzyske niedoli co posła na operacje…Dwa doktory nareście po kieluśtam godzinak przynieśli na plecak jednego ś nik babe wielkom,chrubom jak godoł jeden ś nik wogi ciezkiej,co jak sie przewróciyła na bok to na sali było ciemno bo zacłaniała całe światło od okna…
Zaroz koło niej lezaa zokonnica malućko, uśmiechnięto,cierpliwo.Coz wy tu robicie s nami ,przecie wyście nie tako grzyśnica jako my co momy za co cierpieć?
Jo tyz baba pedziała to mom takie same kłopoty ze zdrowiem.Do sali wloz jeden z doktorów ,pedzioł ze za kwile przydzie ku nom wizytacja z Moskwy.Delegaci fcom syćko obeźryć jako co i kielo…Jedna z nos sie spytała coz to fcom uwidzieć,co nom jesce ostało,przecie ani waty,bandaży,środków opatrunkowyk,leków prawie ni ma już nic,pewnie weznom te nase kosule ino snurki ostawiom na karku…Odniefciało się nom śpasów.Za małom kwile przyseł drugi doktor coby powiadomić swoik bliskik ze w śpytolu obowiązuje kwarantanna bo panuje grypa nikomu ni mozno będzie ku nom przyjść…
Baba co jom przynieśli po operacji nazywała sie Ślimok i jak usłysała pyto piyknie doktora:
panie doktorze puściez ta mojego Ślimoka ku mnie bo się mi straśnie cni za nim.
Doktor już mioł tego syćkiego powyzej usy i pedzioł: dopierok ci dupe pozesywoł już ci się fce ślimoka jesce ni mos dość…To syćko co opisujem to ino ten weselsy cas ,bo w śpytolu się nie lezy dlo przyjemności i musi być jakosi równowaga.Opowiadanie o chorości nie byłoby takie wesołe,bo w zyciu kozdego cłeka musom być granie i upłazy.Tak się mi widzi ze dobrze myślem.Haj.

opowiadanie dedykuję z najlepszymi życzeniami z pod samiućkik Tater pani Krystynie z Wiartla...

autor

skorusa

Napisany: 2013-11-05 Dodano: 2013-11-05 12:39:29

Ten wiersz przeczytano 1836 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie