Śpij w (nie)pokoju wiecznym

Jego wiecznej (nie)pamięci

Niewinność przeminęła
Wywrzeszczałeś swoją ignorancję..

Pamiętasz?
Kwiaty zrywane podczas wspólnych spacerów
Ofiarowywaliśmy sobie nawzajem by
Stawiać je przy łożkach w czasie rozłąki.
Dziesiątki zasuszonych bukietów otacza mnie
Bezlitośnie wypominając stracony czas.

Przegraliśmy, Kochany teraz zmuszać się muszę, by powstrzymać obrzydzenie,
Gdy słysze Twe imię.
Wykrzykiwane jak imię niewinnej ofiary.

Nigdy nie dałeś mi dojść do słowa.
Więziłeś mnie i wykorzystywałeś
Jako swoją należność
Pozbawiłeś mnie miłośći i pasji
To przez Ciebie umarła we mnie poezja.
Ignorancie, bezgranicznie zakochany w sobie.

Nie wysłuchałeś nawet mojej litani zażaleń
Skarg i wyroku wiecznej samotności
Który po latach walki został odwieszony.
Umierając ciągle myślaleś o mnie jako o ciele.

Pozostawiłeś mnie wiecznym więźniem
Niewypowiedzianych słów.

Szykowałam ołtarze, na których tacy jak Ty
Mieli się dla mnie wykrwawiać.

autor

hangover

Dodano: 2008-06-04 22:08:53

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie