spokój

Jozalko, z Weną jeszcze gorzej niż z dzieckiem, ma
swoje kaprysy, a dziecku przynajmniej można od czasu
do czasu coś nakazać ;)
Sądząc po wierszu, dziś była miła dla Ciebie.
Pozdrawiam :)

Ładnie, więc wena jednak przyszła:)

Wcale nie pomarły,bo te strofki tego dowodem,że dusza
poetycka żyje
Serdecznie pozdrawiam:)

Bardzo ładny, widać Bóg wskrzesił:))) Pozdrawiam Cię
serdecznie Jozalko

Dałabym głowę że to lojka.
No nie wiem, może już ją straciłam, ale nawet te
dopiski w jej stylu.
Pozdrawiam:)

Nie pomarły, nie pomarły jozalko.
Przecież jest następny... żyje :)
Miłego dnia ;))

Świeżutki jak bułka z masłem :) Ostatni wers
zmieniłabym :)
może odnajdą wreszcie święty spokój

a któremu nie trzeba ogłady? a kto tu się nazwie
poetą? zawsze weselej wierszykom w podobnym sobie
stadzie, niż w szufladzie:) pozdrawiam

A ten to co, pogrobowiec? Kokietujesz jozalko i tyle.
Święty spokój jest dobry dla świętych, ale takich
szukać ze świecą. Grzesz i pisz takie wiersze
bezwenne.

Skąd te smutki? Taki ładny wiersz, a z weną bywa
rożnie.Raz sie z nami przyjaźni, a raz znika gdzieś i
prożno jej szukać.Miłego dnia.

Jak pomarły? To skąd się taki śliczny, świeżutki tu
znalazł? Jozalko, fałszywa skromność to albo pycha,
albo prośba o głaski. Ufam, że to drugie, zatem daję
plusik i drapię cię za uszkiem:)))

Jak pomarły Jozalko??? Ten jest bardzo fajny!!!
Naprawdę przeczytałam z wielką przyjemnością:-)

Spokój jest dobrą drogą do odzyskania dobrego humoru.
Pozdrawiam serdecznie.:)

Świeżutki, oryginalny i uroczy. Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam:)

ładny wiersz, a te równie ładne nie pomarły tylko
przyczaiły się na chwilę. Zamiast "gdzieś" czytam
sobie "tam" w ostatnim wersie, ale to tylko takie
"tam" moje marudzenie. Miłego dnia.