Spokój odnalazłem

niczym autokorektą życie poprawiając rozrysowując schematy codzienności jutrzejszych planów
pragnąc być wielkim w swej powszedniości być wolnym ptakiem ze złotej klatki uwolnionym
w piórka obrastać na tronie z kości słoniowej zasiadać miłością otoczony zewsząd
łzą ostatnią obmywając twarz uśmiechem karząc wszystkich swych wrogów
patrząc okiem zamkniętym na to co było - przede mną będzie już dzisiaj
wiem że tylko życie przez szybę liżąc nie zdoła się w niebiosach zasiąść
zakasać więc rękaw trzeba i dłoń w codzienności zanurzyć
by w czarnej czeluści mokrych nocy wymacać i wyłowić płomień
radości podsycany nieustannie twą obecnością
synonimu na życie nie znalazłem
niech więc takim jakim jest
będzie …
…może na zawsze – chyba wreszcie zasnę.

autor

TomekJ82

Napisany: 2010-11-15 Dodano: 2010-11-16 21:43:56

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie