Spotkanie...
Jesteśmy tylko my,
drzewa i skały.
Zobacz jak radośnie nas witają,
one znają nasza historie.
Zauroczeni miejscem
trzymamy się mocno za ręce,
a oczy nie mogą się nadziwić.
Wciąż jesteśmy tacy sami
choć minęło tyle lat.
Czy jesteśmy szczęśliwi?
W tej chwili - tak.
Niedługo stąd odejdziemy,
w sercach tęsknota budzić się będzie,
po głowie myśli będą krążyć.
Czy wrócimy razem tu jeszcze?
(EN)
Komentarze (16)
Dzięki.Tak to w życiu jest.Raz jest lepiej,a za chwile
gorzej.Mam prośbę.Możesz przeczytać "Mur z cegieł"i
napisać,co tym wierszu sądzisz,głównie chodzi mi o
formę jego napisania itp.Może jakieś uwagi?Z góry
dziękuję.Pozdrawiam