Spotkanie...
Jesteśmy tylko my,
drzewa i skały.
Zobacz jak radośnie nas witają,
one znają nasza historie.
Zauroczeni miejscem
trzymamy się mocno za ręce,
a oczy nie mogą się nadziwić.
Wciąż jesteśmy tacy sami
choć minęło tyle lat.
Czy jesteśmy szczęśliwi?
W tej chwili - tak.
Niedługo stąd odejdziemy,
w sercach tęsknota budzić się będzie,
po głowie myśli będą krążyć.
Czy wrócimy razem tu jeszcze?
(EN)
Komentarze (16)
Powraca się do miejsca które zauroczy swoim widokiem
beztroskiego dnia Eluś:)
trzeba wierzyć i pomagać tej wiarze:) inaczej nic z
tego :) zycze powrotu tam :) ps.do poprawki :"nasza -
naszą " ihistorie- historię.pozdrawiam ciepło:)
warto wrzucić pieniążek do wody,by wrócić w takie
miejsca ponownie:)
I po co pytac skoro odpowiedzi sa wnas...jest taka
jaka pragneimy aby była...twój nadchodzi tak..idz na
spotkanie ...pozdrawiam..
Takie psychiczne oderwanie się od zgiełku na łonie
natury jest miejscem gdzie budzą się właśnie tego typu
refleksje i rodzą się trudne pytania. Ktoś nam kiedyś
da na nie odpowiedź a teraz cieszmy się życiem skoro
mamy siebie nawzajem.
Chciałoby się powiedzieć za Grechutą " w życiu piękne
są tylko chwile", ale z takich chwil składa się
właśnie życie. Ładny obraz szczęśliwych miejsc i
uczuć.
Ależ wstrzelony wiersz we mnie... Ależ....
Drzewa, skały góry. To są urokliwe miejsca, tam zawsze
miło wraca się z ukochanym :)
Szkoda, że człowiek zaczyna zastanawiać się nad sensem
miłości dopiero wtedy, gdy ją traci...
ach te tęsknoty- zawsze w nas drzemią.... życzę
spełnienia Isanko...Pozdrawiam:)
miejsce gdzie wracają wspomnienia zostawiam plus
bardzo miło mieć takie miejsce wspólnych spotkań ładny
wiersz pozdrawiam
ciesz się chwilą a na pytania los da
odpowiedz...wiersz dobry i miły w
odbiorze...pozdrawiam
Odchodzenie i przemijanie, to na wątłą konstrukcję
psychiczną człowieka - zbyt trudne zadanie.
Poezja często zadaje pytania bez odpowiedzi. Daję+ i
pozdrawiam!