spotykanki

wstrzymałem oddech by na palcach
posłuchać kroków własnych myśli
byle nie spłoszyć nocnej ciszy
byle zobaczyć aż się przyśnisz

ponad szczytami wszystkich zaklęć
mojego świata promyk mały
maluje obraz twojej duszy
marzeniem prawie doskonałym

letnia sukienka poziomkowa
stokrotek bosych śnieżne wianki
już klęczę obok i przymierzam
niezwykłe buty - spotykanki...

i siądę jutro w małym parku
z kaczeńców splotę złoty wianek
i zamknę oczy by posłuchać
zaczarowanych spotykanek

autor

zcibarg

Dodano: 2010-05-25 06:51:53

Ten wiersz przeczytano 789 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie