spowiedź

gdy poznałem cię w ekranie,
na me dłonie spadły gromy,
zapomniałem co to oddychanie,
jak tazerem porażony..

obiecałem tobie śmiechu więcej,
i że zwolnie tempo twego świata,
mógłbym z marszu zjeść twe serce
jak Hanibal psychopata...

chwila z tobą jest jak wieczność,
gdy zaklikam w twoją stronę,
co dzień widzę w tobie sprzeczność,
myśli nagie, obnażone...


odebrałas mi mój umysł,
przesiąknęłaś mnie jak magia
i podrywasz wciaż do góry
jak niezwykła antygrawitacja...


słowem kruszysz moją zbroję
twoja pozorowana pasja,
i choć duszy swej nie bronię,
postępuje umysłu abrazja.


porzuć opór, już sie nie zatrzymasz
gdy naciskam cię zaciekle,
zobaczymy czy dotrzymasz,
swych obietnic? czekam w piekle!

autor

Night Guardian

Napisany: 2017-10-20 Dodano: 2017-10-20 06:42:07

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie