Spowiedź

- Wierszem tym spowiadam się Panie nad ranem,
kiedy białe skrzydło sen otula płaszczem.
Księżycowym pyłem są adorowane
wszystkie chmury nieba. Jej policzek głaszczę

w moich myślach...

- Spokój! Nie szalej poeto!
Anioł w Twoim łóżku odpoczynku łaknie.
Nie chce po raz wtóry kłaniać się wersetom,
nie chce spełniać Twoich niespisanych pragnień.
Marzy, by zawieszać rymy na firanach.
Co dnia całkiem naga przy Tobie się budzić,
chodzić z głową w chmurach, przytulać od rana,
kartki szkicem pokryć, sylabą przybrudzić.

Wszak dałem jej talent. Ma rozdawać wierszem
łzy, rozanielenie oraz cień uśmiechu.
Jaśmin jej wtóruje, pomagają świerszcze...


- Czy możemy jeszcze przejść do innych grzechów?

autor

Dystyngowany Pan

Napisany: 2020-06-28 Dodano: 2020-06-28 01:32:36

Ten wiersz przeczytano 940 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie