spóźnione
tyle empatii
[w tym ruchu ręki]
ale ten dotyk
żaru nie wzbudzi
ciepłostęsknieniem
nasiąka kamień
i karmi smutkiem
na długo zanim
ucichną kroki
jest czas na słowa
i przytulenia
ręka nie sięga
tamtego brzegu
pociąg odjechał
autor
Celina Ślefarska
Dodano: 2016-10-24 18:46:54
Ten wiersz przeczytano 674 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
nie smutaj:(
Tak w życiu bywa. Bardzo ładnie napisany wiersz
Pozdrawiam
A dogonić się nie da.
Smutno, Celinko, ale takie bywa zycie.
Pozdrawiam:)