Spyrka

opowiadanie z tomiku Okrusyny mojego zywobycio

Spyrka

Słak du dómu i zbacowałak to i owo.Był środek zimy a śniega nawet na lekarstwo, ino dziwaśkany ośklawica co biyda było przejść.Podkiełzła mi noga i prasło mnie na moście.
Syćkie prepitety potulały sie po całej dródze, a noblizej mnie lezoł bocek. Starość to, cy co, myślałak zbiyrajęcy syćkie poozrucane tobołki.
Przybocyło sie mi malućkie dziecko co sie tulo pomiędzy skiby na polanie i ucieko przed
porówkom kóni co ciągły pług. Straśnie dokucne było se mnie dziecysko. Swok Powik nareście namyśloł, coby mnie cymsi przekupić i coby mieli święty spokój. Pogoda była piykno, totyz wartko się uwijali, coby zdązyć do wiecora. Zrobiyli se przymusowom przerwe w robocie i zaceni mnie cęstować cym mogli, ale jo zawse wiedziała, cego sie mi fce…Pochła mi swojsko rosolono i wędzono spyrka. Swok Powik wloz na sope i ucion cały wielki kęs, teli zek go ni mogła unieść nawet na plecak. Moje śtyroletnie serce biyło mocno ze scęścio…Słak du domu jak pijano, na progu stoła mama; coz to dziywce robis, nie wstydzis sie tak zazbierować po dómak, dyć momy w dóma spyrke, idź i zanieś z powrotem i przeproś…Moje scęście pękło jak mydlano bańka i cało męcarnia posła na marne. Słak z powrotem z płacem i ze spyrkom na plecak…Cemu to dziś sie mi syćko przybacuje?Cułak, jak z ozbityk kolon cosi sie leje po nogak i zaś jakisi prześwit w głowie przybocył mi, jako mama w Zokopanem nakrojyła spyrki surowej na desecce, a jo poprugowała i ku wiecorowi nalazła sie w śpytolu, tyz mnie wtej, tak bechło jako dziś…
Wiem, ze tom słabość do spyrki, bocku cy innyk wędzonek nabyłak od mojego taty…Bocem,
ze od małego dziecka cęstowoł mnie i godoł: jedz dziywce i rośnij i popijoł to syćko mlekiem słodkim abo kisconym…Skońcyło sie to kiejsi w śpytolu.Tata całe jedzenie jakiek mu przynosiyła, chowoł jak chomik do kredensu a som warzył se bocek, a kiek go pytała, coby jod tyz co innego, pedzioł, ze sie będzie som zywiył, bo fto to widzioł jeść takie rzecy… W śpytolu dali tate na sale, ka trza było pościć, totyz przynosiyły mu salowe choćjakie bryjki.
Tate ino otrzepowało, kie sie temu przypatrzoł i nie jod nic.Pytałak go nie roz; jedzze przecie tato choć krapke ,bo bedzies mioł siyły…Sąsiad zaś z pościeli obok obezwoł sie i godo; jo wiem krzesny cobyście zjedli, jo wiem…Godoj,jak jeś telo mądry,pedzioł tata…To cheba syćka wiedzom, ze uwarzonego bocku…Tego samego dnia tata już był w dóma, pedzioł, ze jak go nie weznem, to pódzie som na nogak, w kosuli i gaciak, boskiem, bo nie wytrzymie w tym śpytolu…Jakosi scęśliwie dosłak z tym syćkim du dómu, słonecko wysło poobzierać jako tyzto na tym świecie w tym roku, co zima posła kańsi dalej, nie trafiyła w Hole a moze wysusyć świercki co sie mi poloły nie wiem cy temu, ze bolało ozbite kolano, cy tyz za tym casem co minon i nigdy się nie wróci.Haj.

autor

skorusa

Napisany: 2019-07-08 Dodano: 2019-07-08 16:45:10

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie