srebrne kule

srebrne kule rozłożone parzyście odbijają
światy tylko niemagiczne
gubią kształty i kolory
w srebrze zatapiają je

srebrnym kulom patrzę w oczy szkliste
bez zamiaru dotarcia do dna
tam jest martwo i nietrzeźwo
a tu północ w noc puka za dnia

w srebrnych kulach nic nie ma mojego
cień postaci się kryje i mgła
jego wola co odkryć przed moją
w świecie zamkniętym w szkłach

srebrne kule wczepiają się w myśli
pobrzękują pytaniem o mrok
wydobędą ze mnie za wcześnie
wysrebrzone myśli nad wiek

autor

annapelka1

Napisany: 2014-01-30 Dodano: 2014-01-30 21:08:48

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie