Stanie się nicość

Świat zaleje krew.
Będzie to złości krew.
W końcu odezwie się On, co z piekieł narodził się.
Nie zostawi żadnego życia.
Nie będzie mnie, ani Ciebie.
Zostaniemy straceni, bez prawa bycia.
Niebo stanie się czerwone.
W rzekach popłynie gęsta soczewica.
Nie będzie nadziei na jutro. Złość jak lwica
Pożera słabe zwierzę. I wszystko jest zalane
Krwią i złością. Nie będzie nic.
Stanie się nicość.
Nie zostanie kamień na kamieniu. Nie zostanie nic.
Stanie się nicość.
Brak nadziei na jutro każe mi dalej żyć.
Cieszyć się wszystkim i człowiekiem być.
Widzę wszystko i nic. Widzę Ciebie,
Lecz nie widzę w tym wszystkim siebie.
Ja już pogodziłem się ze zgubą.
I dlatego cieszę się z dnia i nocy.
Pogodziłem się z kolorem nocy.
Teraz już tylko żyć z lubą.

autor

Hamer

Dodano: 2005-04-12 10:13:49

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie