Stare buty
smutny naród w starych butach
w otchłań niebios głowę zwraca
wszak odwieczna w nas pokuta
wciąż sąsiadom wolność spłaca
ulokujmy przeszłość w księdze
myśli zawsze wskrzesić można
rozpowszechniać nędzę będzie
pamiętliwa część pobożna
przyszłość musi być swobodna
bez obciążeń zbędnych wrażeń
polska młodzież wiedzy głodna
wzniesie kraj na szczyty marzeń
w starych butach starcy chodzą
postęp dla nich jest koszmarem
wnuki w szczęściu dzieci rodzą
w kącie stoją buty stare
autor
globus
Dodano: 2014-05-12 03:12:12
Ten wiersz przeczytano 931 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
dokładnie tak, ciekawa refleksja
Nie ma jak stare buty:))
Wiersz skłaniający do zadumy nad naszym życiem, pełen
nostalgii może za czymś co minęło
bezpowrotnie...piękny wiersz
dobry przekaz ...czym te stare buty były może młodzi
tego dziś nie zrozumieją ....
pozdrawiam ;-)
smutek w Twoim wierszu
i jakze wymowne sa te tu "stare buty"
pozdrawiam:)
bardzo mądry wiersz,podoba mi się :) pozdrawiam :)
Ładnie poprowadzona refleksja...czasem zwykłe,
prozaiczne przedmioty budzą wenę...
Ładny bardzo mądry wierz.
Cieplutko pozdrawiam i + wstawiam.
Bardzo mądry wiersz! serdecznie pozdrawiam :)
Rozumiem smutek i nutę goryczy w tej refleksji. "Stare
buty" jakże wymowne. Ładnie rytmicznie napisany wiersz
:)
Podpisuję się pod komentarzem Grażynki Siekluckiej:-)
Pozdrawiam serdecznie:-)
Dobry wiersz i metafora,
a z tą młodzieżą,to tak jak wilk
pewności nie mam.
Pozdrawiam serdecznie:)
stare buty wygodne - nowe cisną
sugestywny Twój wiersz
pozdrawiam
Z tą młodzieżą to nie mam pewności ;) +
Trafny komentarz ,pozdrawiam