STAROŚĆ

mamy tyle lat na ile sie czujemy...................:(

Wiekiem zmęczony na wpół żywy starzec…
Siedzi na ganku swej wielkiej szopy…
Wiatrem po ziemi strzępy gna marzec…
Roznosząc po wsi najgorsze ploty…

Buja się patrzy i splunie ukradkiem…
Patrzy i wzdycha wszystkiemu w czoło…
Boli go myśl, że jest już dziadkiem…
Tej myśli jest pewien jest pewien śmiało…

Nikt już nie woła nikt się nie spyta…
O zdrowie o pomoc czy choćby rozmowę…
Za domem już leży marmurowa płyta…
Na grób jego nędzny za życia pożogę…

Nikomu niezdatny taki samotny…
Siedzieć już będzie na ganku po wieki…
Czeka aż spełnią się jego modły…
I aż przestaną mu działać leki…

autor

K.K

Dodano: 2007-05-02 22:55:11

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie