Starsza pani

Jasne oczy wypełnione ma nadzieją,
wąskie usta do przechodniów jej się śmieją.
W zakamarki serca spycha małe smutki
i ucisza głos rozsądku, ten cichutki.

W szybach wystaw stale szuka swojej twarzy.
O wyjeździe na kraj świata ciągle marzy.
Grosz do grosza ścibi z dawna, a wytrwale,
trwoni je na kapelusze albo szale
i kwituje pustą kieszeń gestem ręki.

Wciąż na ustach wiersze ma albo piosenki,
choć spojrzenia ludzi dziwne za nią gonią.
Dobrych perfum otoczona lekką wonią
w parku karmi chlebem kaczki i łabędzie.

Wciąż nie wierzy, że za chwilę jej nie będzie.

autor

sosna

Napisany: 2008-08-31 Dodano: 2008-09-23 18:24:58

Ten wiersz przeczytano 3015 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie